ISSN: 2471-9315
Tavon Quansah
سیتوکین ها تنظیم کننده های اصلی سلول و از این پس بافت، رشد، حرکت، پیشرفت و جداسازی هستند. این خانواده سیتوکینهای آتشزا مانند اینترلوکینها و اینترفرونها، فاکتورهای رشد، به عنوان مثال، فاکتور رشد اپیدرمی و سلولهای کبدی و کموکاینها، برای مثال، پروتئینهای آتشین ماکروفاژ، MIP-1α و MIP-1β را در خود جای میدهند. آنها پپتیدها و مواد شیمیایی استروئیدی چارچوب غدد درون ریز را حذف می کنند. سیتوکین ها در رفع آسیب بافتی تحریک شده مصنوعی، در پیشرفت رشد و حرکت بدخیم، در کنترل تکثیر سلولی و آپوپتوز، و در بهینه سازی پاسخ های آسیب ناپذیر مانند تیز کردن، نقش مهمی دارند. آنها این پتانسیل را دارند که نشانگرهای ظریف تحریکات مصنوعی در کار باشند، اما از منظر سم شناسی، شناسایی تغییرات سیتوکین در کل موجودات به روشی که به صورت خصوصی تحویل داده می شوند، محدود می شود، و اندازه گیری های پلاسما به طور عمده مشکل ساز یا ناچیز است. ، و نیمه عمر کوتاهی دارند که برای تشخیص آن نیاز به برنامه ریزی دقیق دارد. در واقع، حتی در جایی که روش رضایتبخش است، ترجمه تأثیرات پاییندستی گروهبندیهای همسایگی بالا از یک سیتوکین خاص، با توجه به ارتباط آنها و پلیوتروپیسم فعالیت آنها دشوار است.